Zomaar een moment…bij de verloskundige!

Op een dag gaat de telefoon, ik heb dienst dus sta paraat voor de zwangeren die kunnen bellen. Het is nacht uiteraard, want ja wij zijn vaak in de nachten, weekenden en avonden op pad. Bevallingen kun je niet plannen, die beginnen spontaan, en dan is het vaak in die mooie uren. Terwijl de wereld slaapt, tenminste als dat lukt in onze 24-uurs economie, ga ik op pad naar de meest bijzondere en intieme momenten in je leven. Life events, die maak je soms wel mee en soms ook niet. Meestal veel vreugde en blijdschap, soms ook verdriet, tranen en emoties. Maar goed, ik ga op pad en rij door de mooie wereld van het Friese Landschap en zie de lichten van de vuurtorens van Ameland en Terschelling, wetende dat ik naar een nieuw leven rij. Nieuw leven waar ik getuige van mag zijn. Onderweg denk ik aan de momenten die komen deze nacht. Het ongelofelijke moment en bovenal de kracht en power die een barende in zich heeft. Ja, wij mogen trots zijn op al die vrouwen die baren en nieuw leven schenken op deze aarde.

Aangekomen bij het huis, parkeer ik de auto en neem vast mijn spullen mee naar binnen. Het is een 2e kindje, dus dan kan het wat vlotter gaan. Gelukkig staat de buitenlamp aan en heeft dit huis zowaar een huisnummer. Dat is ook wat, als deze er niet is dan blijft het lastiger zoeken, maar gelukkig hebben we google tegenwoordig die ons helpt om het huis te vinden. Binnen gekomen heerst een waarlijk serene sfeer, de houtkachel brandt en de aanstaande mem zit heerlijk ontspannen in bad met lekker warm water, de vader masseert de rug van zijn vrouw. Ik kijk even rond, vul de kruikjes, leg de kleertjes en de hydrofiele doeken klaar en bel met de kraamzorg. Tussendoor luister ik naar het hartje van de baby en geef bemoedigende blikken naar de ouders, wat doen ze het goed samen.

Op een gegeven moment merk ik aan de ademhaling van mem en haar buik die al wat mee drukt, dat het bijna zo ver is. Langzaam drukt ze wat mee en doet wat haar lichaam gewoon vanzelf doet.  De kraamzorg is er ondertussen ook en assisteert mij bij de bevalling, in dit geval maakt ze de foto’s en een filmpje, welke de ouders graag willen hebben. Ik zit op mijn knieën bij het bad en zie onder water langzaam het koppie geboren worden. De baby wordt rustig geboren, mijn armen, met hoge handschoenen, gaan het water in om de baby nog even lekker onder water te houden, want anders zwemt hij of zij direct naar boven. Zo zie je heel duidelijk wat de baby doet. De oogjes gaan open, de handjes spreiden zich en je ziet hoe het leven eigenlijk was in de baarmoeder. De baby ademt nog niet, want is nog niet blootgesteld aan kamerlucht en krijgt via de navelstreng nog alle zuurstof die nodig is. Ik check altijd het borstkastje, want daar voel je goed de hartslag en voel het kloppen van de navelstreng. Het gaat goed, supergoed! Mem haalt de kleine boven water en legt de baby lekker op haar borst aan de linkerkant, zodat de baby het vertrouwde geluid heeft van de hartslag van mem. De navelstreng laten we uitkloppen, zodat de baby nog alle stoffen krijgt via de placenta die o zo belangrijk zijn voor het aardse leven. Wanneer de moederkoek, placenta, geboren is feliciteer ik de ouders, want dan is ook het huisje geboren die 9 maanden voor de baby heeft gezorgd. Wat een wonder! Na een paar uren stap ik in de auto, met in mijn geheugen het meest mooie en bijzondere moment en zie de lichten van de vuurtorens van Terschelling en Ameland op weg naar huis en ga slapen. Wetende dat ik ieder moment weer gebeld kan worden.

Wat doe je zoal, hoe doe je alles en hoe weet je wanneer je naar een bevalling gaat en...

Nou zo dus! Meer verhalen volgen nog…

Lieve groet Marloes Bras