Algemeen

Frisia Cantat zingt na 110 jaar niet meer

de redactie De Stienser 1102 dagen geleden

‘Frisia non cantat’ is een uitspraak die al dan niet terecht wordt toegeschreven aan de oude Romeinse geschiedschrijver Tacitus (1e eeuw na Chr.). Maar de bekende canon voegt daar aan toe: ‘Wie dat zegt die liegt dat, die liegt dat, die liegt dat.’ Inderdaad, het is absoluut niet waar, dat Friesland niet zou zingen.

Toch stopt zangvereniging Frisia Cantat uit Stiens ermee. Het koor, dat jaarlijks een aantal keren een concert gaf in een ziekenhuis of een verzorgingshuis, is per 1 november 2021 opgeheven. Helaas, de leden worden steeds ouder, het aantal loopt terug en jonge aanwas ontbreekt. Tien jaar geleden is het honderdjarig bestaan nog uitbundig gevierd met een prachtig jubileumconcert, maar er is geen toekomst meer. In 1910 begon Frisia Cantat als operettekoor. Een aantal oude foto’s van voor de oorlog herinneren daar nog aan. Een van de beide ereleden, mevrouw Hitje Dankert, vertelt: ‘Toen het koor in het begin van de vorige eeuw werd opgericht, zocht een ieder vertier in eigen omgeving. Daardoor bloeide het koor en kreeg het een goede naam. Dat kwam mede doordat de leden operettes opvoerden in prachtige kostuums. Als je in die tijd zei, dat je lid was van Frisia Cantat dan was de reactie vaak: ‘Oh, dat is toch dat mooie koor van die prachtige operette-uitvoeringen!’

Elke familie had wel iemand die bij Frisia Cantat had gezongen. ‘Jammer dat er bij een verhuizing van een voormalig bestuurslid de oude notulenboeken zijn zoekgeraakt,’ verzucht mevrouw Dankert. Ze is 56 jaar lid geweest. Maar de heer Harry Dijkstra, ook erelid, spant de kroon: hij was 60 jaar lid. Hij was tot voor kort altijd een graag geziene gast op uitvoeringen en bij vergaderingen van zijn Frisia Cantat.

Mevrouw Janny de Groot, al bijna 50 jaar lid, herinnert zich de mooie concoursen, georganiseerd door de Bond van Zangkoren, in Gorredijk en Joure. Verhalen daarover zijn legendarisch. Toen nog weinig mensen een auto hadden, ging het koor met de bus naar het concours. Men was een hele dag met elkaar op stap. Er werd uiteraard zo mooi mogelijk gezongen, het koor had een naam op te houden, maar gezelligheid was ook erg belangrijk. En had men een 1e prijs, dan werd dat met een stukje zeep op de ramen van de bus gezet. Iedereen moest het weten.

Het verhaal gaat dat er voor de oorlog een concours in Lemmer was georganiseerd. Na het optreden en na de prijsuitreiking vonden de leden van Frisia Cantat het nog te vroeg om naar huis te gaan. Iemand had een beter idee. Met de hele club gingen ze pootje baden op het strand van Lemmer.

Later veranderde dat allemaal. ‘Momenteel gaat elk met eigen vervoer. Net voor het optreden is men aanwezig en vrij gauw na het optreden gaan de meesten al weer naar huis. Men is niet meer gebonden aan eigen stad of dorp voor ontspanning,’ aldus mevrouw Dankert. Inderdaad, een concours is veel minder een uitje dan vroeger. Men kreeg in de loop der jaren ook veel meer mogelijkheden voor ontspanning.

Dat alles was te merken aan het dalende aantal leden. De animo liep terug. En dan komt er een moment, dat het ledenaantal simpelweg te laag is. En dat er een besluit moet worden genomen tot opheffing. Ook al zing je onder de bezielende leiding van dirigent Piet Lautenbach en ook al ben je heel tevreden met Oeds Wijnsma als pianist, zonder voldoende zangers kan ook Frisia Cantat niet verder. Ook zonder de steun van de donateurs had Frisia Cantat niet kunnen bestaan. Dus, namens het bestuur: bedankt voor alle steun! Wat blijft zijn veel goede herinneringen en een stapel prachtige foto’s, waaronder nog hele mooie uit de operette-tijd