Fanfare Studio: 125-jarige in Stiens (deel 2)

De leden-kaats-partij in 1942 was de aanleiding om weer bij elkaar te komen en in januari 1943 werden de repetities weer hervat. Maar dat het moeizaam weer op gang kwam, bleek wel bij de bevrijding: door te weinig oefening was het uithoudingsvermogen niet groot maar de muzikanten sloegen zich kranig door de feestelijke optredens heen.

Was er voor de oorlog weinig kant en klare muziek voor blaasorkesten, na de oorlog zou dit veranderen dankzij Gerard Boudijn en Pieter Jan Molenaar. De mannen raakten aan de praat: Gerard Boudijn schreef nieuwe muziek, Molenaar gaf deze muziek uit bij zijn opgerichte Muziekuitgeverij Molenaars Muziekcentrale. Dit werd een uitdaging voor andere componisten.  Zo ontstond een eigen Nederlands repertoire en daarmee kreeg de blaasmuziek een eigen gezicht. Tegenwoordig is er zoveel keus in de muziekstukken dat het soms moeilijk voor een korps is om geschikte muziekstukken uit te zoeken: passend bij het niveau van het korps maar ook passend bij het publiek.

Het 50-jarige jubileum werd groots gevierd met de revue “Gouden Koper” van Tetman de Vries. In deze revue speelden de leden van Studio een opvallende rol. Mede door de  1500 bezoekers werd dit jubileum een groot succes.

Na de oorlog kwam een periode van herstel en bloei van Studio: men ging naar concoursen, vrouwen werden vanaf 1952 officieel toegelaten als lid en Studio  kwam herhaaldelijk in actie bij diverse dorpsfestiviteiten. Zo nu en dan kwam de vraag op een jaarvergadering  of Studio ook moest uitbreiden met een drumband. Het heeft tot 1971 geduurd. Tijdens het 75-jarig jubileum liep een trots Studio met de drumband voorop door het dorp in het nieuwe uniform: blauw met grijs.

In 1978 kreeg Studio een eigen onderkomen aan de Kakewei. Van de gemeente Leeuwarderadeel werd het voormalige Evangelisatiegebouw gekocht en met hulp van leden van Studio verbouwd. Een mooi onderkomen voor repetities, acties en lessen. Studio was aan het eind van de jaren ‘70/ begin ’80 een bloeiende fanfare met een  drumband, een groot instrumentarium, een eigen repetitielokaal en een eigen opleiding met gekwalificeerde dirigenten en docenten. Jonge leden werden binnen de vereniging opgeleid en zo werd hun de muziek met de paplepel ingegeven.

(wordt vervolgd)