COLUMN: Tour du electric

Normaal ben ik niet iemand van fietsplezierritjes. Ik fiets het liefst met een vooraf bepaald eindpunt. Op de fiets naar mijn werk vind ik een heerlijk en te overzien tochtje. Laatst wilden de kinderen ons verrassen op een familieweekendje samen met aanhang naar Brugge. Een prachtstad die (denk ik) zeer de moeite van het bezoeken waard is. Mijn lieftallige vrouw stelt voor om de fietsen mee te nemen en aansluitend via een fietsvakantie weer naar het hoge noorden te fietsen. Een fietsvakantie? Mijn reactie: “Is ‘t dy in’e bol slagen, wie gaat nou met syn folle ferstand fanút Brugge naar Ouwe-Syl fietsen”! Om de een of andere reden is Brugge ‘gelukkig’ een brug te ver en gaan we een weekend naar de Sallandse heuvelrug.

Er wordt een nieuw fietsverzoek ingediend en deze keer ga ik - na een blik op de landkaart - overstag. Dit moet ‘with a little bit help from my electric friend’ te doen zijn. Via een tip melden we ons bij ‘Vrienden op de Fiets’. Een landelijke organisatie waar je na een dag fietsen tegen een vast laag tarief bij een particulier kunt overnachten. En waar je na een lekker ontbijt, met een goed gevulde maag inclusief gekookt eitje en volgeladen accu, je route kunt vervolgen. 

Met de fietsen op de fietsendrager strijken we zogezegd ergens tussen Deventer en Almelo neer. Aansluitend aan het familieweekend neemt dochterlief onze auto mee naar Leeuwarden, en zijn we anderhalve week aan de pedalen veroordeeld. En dat voelt als deelnemen aan een wielerronde, de Bildtse Vos en Dumoulin, maar dan op de elektrische fiets! 

Met een ultralange proloog start onze ‘Tour du electric’ op de Holtense berg. Een wielerspektakel dat speciaal voor ons is uitgezet, althans zou lijkt het. Overal waar we fietsten wordt ons de weg gewezen m.b.v. rood/wit lint. Dertien etappes lang ondergaan we vervelende (bergopwaarts moeten we vol in de pedalen) hoogtepunten. Gelukkig volgt na ieder hoogtepunt een heerlijk dieptepunt, met hoge snelheid gaan we freewheelend de berg af naar een volgend vals plat. 

Vals plat! Ik had er wel vaker van gehoord, nu pas is me duidelijk dat dit een stuk weg is wat ogenschijnlijk vlak lijkt, maar in werkelijkheid omhoog loopt. Je wordt door je eigen ogen besodemieterd. Tijdens onze wielerronde worden we twee dagen geconfronteerd met het door de KNWU ingesteld hitteplan. Het zijn de dagen dat de fietsen amper stijgen, de temperaturen des te meer. De dagen van een langzaam-aan-tijdrit. Bepakt met een pittige ballast, fietsen we gemiddeld 60 km per dag. De prachtige natuurrijke plekken, de gehuchten en steden met architectonische hoogstandjes worden aangenaam geïnhaleerd. Een criterium, ofwel een rondje om de kerk. En rondjes om de kerk hebben we volop gemaakt. Aan het eind van iedere etappe volgt na het passeren van de finishvlag een ontmoeting. Supporters van Vrienden op de Fiets verwelkomen ons na een dag zwoegen en leggen ons in de watten. Met een koud of warm drankje, ja soms met een heerlijk zelf gebrouwen opkikkerlikeurtje.

Tijdens onze wielerronde wordt (zoals eerder beschreven) duidelijk dat hoe we ook fietsen, we altijd de juiste richting op worden gestuurd door het markeringslint. Wanneer we een splitsing naderen, zit ik met een knoop in m’n maag, welke kant moeten we op? Zowel bij de linker- als rechter afslag zie ik rood/wit lint om ongeveer alle bomen geknoopt. Het blijkt dus niet onze wegwijzer! Het rood/witte lint markeert de ‘ronde om de eikenboom’. Ontelbaar ruim behaarde duizendpoten wandelen hun eigen criterium, het rondje om de boom. Terwijl ik langsfiets gaan mij de haren recht omhoog gaan staan en krijg ik spontaan jeuk over mijn hele lichaam. Nee, doe mij het rondje om de kerk maar.

De laatste etappe van Vledder naar Ouwe-Syl is de zwaarste, 75 kilometer op de kop yn de wyn. Gelukkig geen glooiingen en geen vals plat. Wel afzien, helemaal wanneer de batterij van de fiets de laatste kilometers geen energie meer heeft. Net als mijn batterij. Na bijna 750 km voel ik de kilometers in mijn achterwerk. Nadat het achterwerk enige dagen later weer in normale doen is,  overlegt het tweekoppige bestuur van ‘Tour du electric’ of de toertocht ook komend weer op de KNWU agenda komt te staan. Zou maar zo kunnen! λ

Bertus Dijkstra