Column Sanne Verhoef: Seizoenen hier en op Ouwe Syl

Daar vond ik de seizoenen meer voelbaar en zichtbaar. Dit kwam door de uitgestrekte landerijen; ’s winters grijs, grauw en onbegroeid. Met de wind die er meedogenloos overheen joeg. En vanaf het voorjaar gewassen die erop ontsproten en het landschap en de omgeving daarmee weer een gevoel van leven gaven. 

Prachtig ook, zo rond deze tijd, de strakke rijen met gewassen en kleurrijke tulpenvelden. Zalig vond ik het dan om in de omgeving rond te fietsen. Met het gevoel me een weg te moeten trappen door een warme deken die over de akkers lag. Kippenvel kreeg ik dan. Niet omdat ik het koud had. Maar omdat ik geraakt werd door de schoonheid van dat moment. Het licht van de ondergaande zon. Zo warm, scherp en helder. Een schijnsel dat de gekleurde blaadjes deed oplichten en bijna in brand leek te zetten. Zo vaak als ik gestopt ben om van dat alles te genieten… 

Begrijp me goed: ook hier in het midden van het land geniet ik. ’t Is alleen anders. In de winter hier geen grauwe onbegroeide akkers. Maar wind die over het Gooimeer jaagt en het water in ingewikkelde patronen woest laat kolken. Tijdens wandelingen heb ik gezien hoe golven tegen de dijk beukten en fietsers en voetgangers die zich naar buiten hadden gewaagd, een nat pak bezorgden… Op het Bildt de weidsheid van de akkers en het Noarderleech. Hier de uitgestrektheid van het Gooimeer. Met boven beide landschappen ruim zicht op de lucht. Heerlijk, om een staalblauwe lucht te zien. Machtig mooi om tegen die lucht zwanen over het water te zien scheren; hun halzen gestrekt en met hun vleugels dat kenmerkende geluid makend. Of ijsvogeltjes die pijlsnel over het water schieten en door het heldere, zonnige weer nog feller van kleur lijken. Ook schapenwolken kun je hier zien overdrijven. En dat geldt ook voor sluierregens en onheilspellende onweersbuien. 

Net als op het Bildt vind ik de zonsopkomsten en -ondergangen, hier boven water, adembenemend mooi… Met deze zomerse dagen is het een en al levendigheid op en naast het water. Talloze zeilen van bootjes en surfers. Kleine motorboten. Capriolen van waaghalzen op een fly-board. Kajakkers en een toenemend aantal jetski’s en waterscooters. Zelf heb ik minder met de laatste twee categorieën vanwege de herrie en de snelheid waarmee bestuurders hun motorvaartuigen soms onbesuisd over de plas jagen. 

Op de dijk wandelaars, hardlopers en wielrenners. In tegenstelling tot wat je vaak hoort, verhouden die zich hier prima samen. Men groet elkaar steevast. Dat je je met drukkend weer wild met de ogen knipperend en met de lippen op elkaar, blazend en tuffend een weg moet banen door zwermen muggen, schept natuurlijk ook een band… 

In de havenkom boten die aanleggen. Booteigenaren die met hun vouwfietsen van boord gaan om proviand in te slaan. Of lekker op een terras neerstrijken voor een lunch, borrel of diner. Met in deze periode ook evenementen zoals een antiek- en curiosamarkt, livemuziek en een Ibiza-markt. Niet massaal, maar kleinschalig, gezellig. Gelegenheden bij uitstek dat de Havenaren (zeg maar de Almere Havense Bilkerts) elkaar ontmoeten, bijkletsen en strunen. 

Ik hou van de levendigheid die dat met zich meebrengt in deze nautische sfeer. Het geeft een ontspannen gevoel; alsof je op vakantie woont…. 

Fijn om te merken dat in het zien van prachtige, indrukwekkende luchten en water de herinnering aan mijn tijd op Ouwe Syl verankerd zit; want die koester ik. 

En over vakantie gesproken; voor wie nog met vakantie gaat: goede reis en veel plezier… Geniet!

Sanne Verhoef