Column: Nieuwe start

Mensen die vriendelijk groeten: check. Water, groen en natuur: check. Openbaar vervoer dat met regelmaat vertrekt en winkels op loopafstand: double check… So far so good. Het is maar net door welke bril je naar de wereld kijkt. En meneer, ik gun u graag een kijkje door die van mij. Vooralsnog ben ik blij met de eerste kennismaking met mijn nieuwe, al dan niet tijdelijke, woonomgeving. Na alles rond de verhuizing en ’t staartje van de ingreep twee dagen daarna, eerst goed landen, herstellen en ontdekken. 

Fietsen is een geweldige manier om een omgeving te verkennen. Hoewel ik liever loop, kun je fietsend in dezelfde tijd gewoon langere afstanden afleggen. En dat heeft zo z’n voordelen. Met de liefde voor de prachtige luchten en de weidsheid van het Bildt ga ik op pad. Over de dijk langs het IJmeer en de Oostvaardersplassen. Ineens vlak voor mij een vos. Hij kijkt op. Met ingehouden adem stap ik af. We kijken elkaar een tijdje aan. Daarna kiest hij voor de veiligheid van het riet en verdwijnt… Wat een cadeau! Opgetogen stap ik weer op de fiets richting Lelystad. De wind, die ook hier over de vlakte blaast, voelt vertrouwd. Die combinatie, nieuw en vertrouwd, vind ik fijn. Het helpt me om me thuis te voelen. De volgende ochtend vertrek ik in alle vroegte met VVV fiets- en wandelroutes op zak, dwars door de stad naar stadslandgoed Kemphaan. Om van daaruit een wandeltocht van zo’n 12 km door groen te maken. Sommige delen van Almere doen me denken aan Apeldoorn, waar ik ook jaren gewoond heb. Ik krijg een duidelijk beeld van de verschillende wijken en de sfeer aldaar. Tot mijn opluchting is er volop groen; het aantal parken verrast me. Mijmerend op de fiets word ik opgeschrikt door 2 herten die vlak voor mij het pad overschieten. En in een flits zijn ze ook weer verdwenen. Met weemoed denk ik aan het aantal keren dat ik reeën op de akkers bij de  Monnikenbildtdijk zag en langs het Roodpad; die kon ik vaak nog lang volgen. 

Ik realiseer me dat ik aan het vergelijken ben en glimlach. Beter, slechter, mooier, liever… het zijn gedachtes, oordelen, die mijn brein plakt aan dingen die ik zie of beleef. Alles ‘is’ gewoon en bestaat naast elkaar. En ik kan terug naar ’t bijzondere Ouwe-Syl wanneer ik wil… 

In de natuur, buiten zijn, is voor mij noodzaak; de stilte en rust heb ik nodig om te ontladen en op te laden. Het verbaast en verrast me daarom dat ik energie krijg van alle prikkels hier. Ik geniet van de bedrijvigheid, van de hoeveelheid en diversiteit mensen. De kakafonie van geluiden en veelheid aan talen. Qua klank, kleur en tempo beduidend anders dan het Bildts en Fries.

Zittend aan het Weerwater, een groot binnenmeer in de stad, ga ik de afgelopen periode na. Ik ben blij en dankbaar dat ik makkelijk mijn weg lijk te vinden. Met een kennis heb ik al een terrasje gepakt. Het aangename met het nuttige verenigd en genetwerkt. Twee weken onderweg en ik raak al aardig ingeburgerd. En dat geeft deze burger moed!  

Sanne Verhoef