Alleen Op Vakantie: Waarom Niet? -

Allemaal vooroordelen die door mijn hoofd spookten, terwijl er diep van binnen altijd een stemmetje fluisterde dat ik het eigenlijk wel eens wilde proberen. Iets zei me dat het ergens een ultiem gevoel van vrijheid zou geven. Ik bewonderde diegenen die dit wel alleen aandurfden. 

Toch heb ik die stap nooit durven te zetten. Jarenlang droomde ik ervan om een meerdaagse hike te maken door de bergen, van berghut naar berghut te trekken en te genieten van de prachtige natuur. Maar iedere keer als ik erover begon, merkte ik dat niemand in mijn omgeving dezelfde passie deelde. De gedachte om alleen te gaan spookte door m’n hoofd, maar ik durfde het niet aan. Wat als ik zou verdwalen? Ik heb namelijk het richtingsgevoel van een stoeptegel. En wat als ik zou vallen en er niemand is die me kan helpen? Of erger nog, wat als ik geen enkel gezelschap zou hebben om mijn ervaringen mee te delen?

Samen met een vriendin besloten we om dit jaar te gaan hiken. Dus wéér niet alleen geboekt, maar toch ‘veilig’ samen. Enthousiast boekten we de reis en maakten we plannen. Ook een bezoek aan de Bever konden we uiteraard niet overslaan. Wandelschoenen, een rugzak en ja, zelfs de gevreesde afritsbroek werd aangeschaft. Niet bepaald sexy, maar wel praktisch. We hadden er alles aan gedaan om ons voor te bereiden, inclusief een GPS. Want laten we eerlijk zijn, geen van ons tweeën was goed in kaartlezen. 

Tijdens de eerste dag van ons vijfdaagse avontuur haakte mijn vriendin al snel af. Daar stond ik dan voor een keuze: ging ik alleen door of ging ik met haar mee terug? Ze moedigde me aan om door te zetten, zelfs al betekende dit dat ik haar achter moest laten. 

Uiteindelijk besloot ik om toch door te gaan. Vijf dagen lang wandelde ik door ruige bergen en prachtige valleien. De rust en stilte gaven me de ruimte om na te denken zonder de constante aanwezigheid van anderen om me af te leiden. Wat ik ontdekte, is dat de angst voor eenzaamheid vaak een illusie is. In plaats van me ongelukkig te voelen, gaf het me een enorm gevoel van voldoening. Onderweg ontmoette ik mensen uit alle hoeken van de wereld die ook dezelfde reis alleen maakten en voorafgaand vaak dezelfde ongemakken hadden ervaren.

Onderweg besefte ik ook hoe snel het leven normaal gesproken aan me voorbij gaat. In mijn dagelijkse leven heb ik mijn vaste routines en gaat alles z’n gangetje. De vrijheid die ik vond in het alleen zijn heeft me de tijd en ruimte gegeven om echt na te denken. Alleen zijn is niet iets om te vrezen, maar biedt juist kans voor persoonlijke groei. De vooroordelen over alleen op vakantie gaan zijn compleet verdwenen. Sterker nog, ik zou het iedereen aanraden: ga eens alleen op avontuur. Niet omdat je op zoek bent naar jezelf, maar omdat het je de vrijheid geeft om simpelweg te zijn, zonder de constante invloeden van buitenaf.

Het is grappig hoe iets dat ooit zo angstaanjagend leek, nu voelt als één van de meest bevrijdende ervaringen van mijn leven. En wie weet, misschien ga ik de volgende keer weer alleen. Dit keer niet omdat ik moet, maar omdat ik wil